گفتگوهای صلح؛ مرور گذشته، وضعیت اکنون و دورنمای آینده

بخش دوم و پایانی

. آنچه‌ جریان دارد
2-1. ایجابات رویکرد ایالات متحده
رویکرد ایالات متحده نسبت به پروسه صلح، تغییر قابل توجهی نکرده است. برای ایالات متحده، اولویت منافع خود آن کشور است و نه سرنوشت شهروندان و نظام ی افغانستان. چنان‌که در سال گذشته نیز ترامپ تصریح نمود که نوع نظام ی در افغانستان و دفاع از دموکراسی جزو وظایف ما در افغانستان به شمار نمی‌رود. بنابراین، در روند صلح، ممکن است منافع شهروندان افغانستان قربانی گردد. از سوی دیگر، منافع تیمی تیم ترامپ نیز ایجاب می‌کند که در روند صلح، برخی ریسک‌ها را در حین توافق با طالبان بپذیرند. کاروزار پیش روی انتخاباتی ایالات متحده ایجاب می‌کند که تا فرارسیدن انتخابات، تیم ترامپ در افغانستان به یک دستاوردی نائل شود. به همین جهت، ممکن است مانند گذشته، در دام خطاهای استراتژیک بیفتد. علاوه براین، تمایل و تلاش خلیل‌زاد برای دریافت عنوان قهرمانی صلح، سبب می‌شود که دغدغه‌های شهروندان افغانستان برای وی چندان مطرح نباشد.
اما تلاش‌های قطری‌ خلیل‌زاد و رسیدن به اهداف شخصی و تیمی، بدون چالش هم نیست. از یک‌سو مقاومت حکومت افغانستان در برابر تحقق نیات اصلی خلیل‌زاد و از سوی دیگر، عدم همراهی پنتاگون، جامعه مدنی و کارگزاران ی مخالف در کنگره ایالات متحده را نباید دست کم گرفت. این جبهه، هر نوع توافقی صلحی را نخواهند پذیرفت. بحث تنها دغدغه حکومت و شهروندان افغانستان یا نگرانی‌های جامعه مدنی ایالات متحده در قبال دستاوردهای دو دهه گذشته در افغانستان نیست. بسیاری از جنرالان پنتاگون و منسوبین پرتجربه‌ و کارکشته‌ی سازمان سیا نیز در قبال تهدیدهای احتمالی از ناحیه‌ی قدرت‌یابی مجدد طالبان و فراهم شدن زمینه برای گروه‌های دهشت‌افکن در افغانستان که تهدید جدی علیه امنیت و منافع خود ایالات متحده خلق خواهد کرد، نگرانی‌های جدی دارند.

بقیه را در ادامه مطلب بخوانید.